تخلیه ژلهای خطرناک و تهدید کننده سلامتی
در یک دهه گذشته مردم برای حجم دهی اندامهای مختلف بدن مانند لب، پستان ، باسن و... از ژل های رایج در جامعه استفاده می کردند که بسیار ارزان، غیر استاندار و غیر قابل جذب بود. معمولا این ژلها بعد از گذشت 6 ماه شروع به جابجای میکرد برای مثال ژل تزریق به لب تا اطراف گوش یا چشم حرکت میکرد و یا در اطراف محل تزریق منجر به ایجاد زخم و عفونت می شد. با پیشرفت علم کم کم پرکنندههای طبیعی و بی عارضه جای این ژل های خطرناک را گرفت.
ژل پاژ خطرات بسیاری را برای افراد به همراه داشت به همین دلیل پزشکان در حال حاضر به بیماران تاکید می کنند تا نسبت به تخلیه ژل پاژ اقدام کنند.
روش مناسب برا ی تخلیه ژل پاژ
برای تخلیه ژل هایی که حاوی هیالورونیک می باشند بهتر است آمپول هیالورونید را به قسمتی که ژل تزریق شده وارد کرد. پس از تزریق، مولکوهای ژل تجزیه و از بین می رود. اگر ژل تزریق شده با گذشت زمان به صورت کیست نرمی که ممکن است حجم بیشتری نسبت به زمان تزریق پیدا کند، باید به پزشک مراجعه کرد. پزشک متخصص بعد از انجام سُنوگرافی یا اِم آر آی محل و حجم ژل را بررسی و سپس اقدام به تخلیه می کند. اگر ژل در ناحیه صورت و لب به صورت عمیق تزریق شده باشد بهتر است از راه دهان و اگر به صورت سطحی باشد، با برشی چند میلیمتری از سطح پوست خارج شود. بعد از تخلیه باید محل را کاملا شستشو داد.
اما اگر ژل پاژ تزریق شده، تبدیل به کیست سخت شود و ناهنجاری ظاهری نیز ایجاد کند پزشک به کمک سوزن های مخصوص و ظریف نسبت به تخلیه آن اقدام می کند و سپس با ماساژهای ملایم در محل تزریق، ژل را کاملا تخلیه می کند. برخی از ژلها از جنس پلیمر هستند که بعد از تزریق به صورت یک توده یکدست و حجیم در میآید. برای تخلیه این ژلها پزشک با ایجاد چند برش ظریف در اطراف محل تزریق، ژل را به آرامی تخلیه میکند. پس از تخلیه ژل باید محل مورد نظر به خوبی شست و شو شود.
پس از تخلیه ژل پاژ ممکن است فرم صورت تغییر کند برای مثال برخی از قسمت دچار فرئ رفتگی شود که در این موارد برای ترمیم به بیماران توصیه می شود از تزریق چربی استفاده کنند.
.بهترین روش و بدون عارض برای تخلیه ژل استفاده از روش لیفت صورت توسط متخصصین پوست بوده که در این روش ژل پاژ تخلیه شده و بعد از شتشو محل و ترمیم بافت های از دست رفته، از چربی خود فرد به عنوان پرکننده استفاد می شود. در هیچ کدام از روش ها نیازی به بی هوشی کامل نیست و بیمار می تواند با رعایت بهداشت قسمت آسیب دیده، به کار روزمره خود ادامه دهد .